คือ เครื่องหมายที่เขียนกำกับไว้บนคำ เเล้วทำให้เสียงและความหมายของคำเปลี่ยนไปจากเดิม วรรณยุกต์แบ่งเป็น รูปวรรณยุกต์ ๔ รูป และเสียงวรรณยุกต์ ๕ เสียง ได้แก่ สามัญ เอก โท ตรี และจัตวา การวางรูปวรรณยุกต์ จะวางไว้บนพยัญชนะต้นของคำ เช่น ป้า เข่า จ๋า นุ่น แต่ถ้าคำนั้นมีพยัญชนะต้น ๒ ตัว จะวางรูปวรรณยุกต์ไว้บนพยัญชนะต้นตัวที่สอง เช่น กล้อง หญ้า คว่ำ แพร่ ตัวอย่าง การจำแนกคำตามเสียงวรรณยุกต์ เสียงสามัญ = กา ปู ลำไย ชาม เรือ ยาดี เสียงเอก = ปั่น กบ ประดู่ หาด แหย่ ขัด เสียงโท = ตู้ ท่อง อ้ำ สู้ ห้า ยั่ว เสียงตรี = น้อง ง้าง เกี๊ยว นก ร้อน รัก เสียงจัตวา = หาม ขาว เดี๋ยว หัว หมู ป๋า ข้อสังเกต บางคำอาจมีรูปวรรณยุกต์ไม่ตรงกับเสียง เช่น - หัก ไม่มีรูปวรรณยุกต์ แต่ออกเสียงเป็น เสียงเอก - เล่า มีรูปวรรณยุกต์เอก เเต่ออกเสียงเป็น เสียงโท การผันวรรณยุกต์ คือ การเปลี่ยนเสียงของคำไปตามเสียงวรรณยุกต์ต่างๆ เเละทำให้ความหมายของคำเปลี่ยนไปจากเดิม การผันวรรณยุกต์กับอักษรสามหมู่หรือไตรยางศ์ ผันได้ ดังนี้ ๑. การผันวรรณยุกต์กับอักษรกลาง ผันได้ครบ ๕ เสียง ๒. การผันวรรณยุกต์กับอักษรสูง ผันได้ ๓ เสียง ใช้รูปวรรณยุกต์...
We'll provide you everything! Thanks for being here!